Pada 22 Februari 2017 (Rabu), kami dari Program Jerman telah melibatkan diri dalam kerja amal. Kami telah menyertai sebuah badan bukan kerajaan yang bernama Street Feeders of KL (SFOKL). Pengetahuan saya tentang badan ini ialah badan ini akan menolong golongan gelandangan dengan membahagikan makanan dan minuman kepada mereka yang bertempat di kawasan tertentu. Kerja amal ini diadakan pada setiap bulan pada hari Rabu.
Sebelum bertolak ke destinasi, kami telah berkumpul di Kolej Kediaman Kesembilan. Selepas itu, kami bertolak ke destinasi tanpa melengahkan masa. Apabila kami sampai di destinasi, kelihatan orang ramai yang terdri daripada pelbagai bangsa dan umur telah pun berkumpul di satu tapak. Sebelum kita memulakan kerja pembahagian makanan dan minuman kepada golongan gelandangan, pihak penganjur telah memberikan taklimat yang ringkas tentang perjalanan aktiviti kerja amal ini. Mereka telah menerangkan apa yang patut dan tidak patut kita lakukan semasa aktiviti sedang dijalankan.
Selepas taklimat disampaikan, orang ramai telahpun dibahagikan kepada beberapa kumpulan. Kami berputus untuk berkekal dalam satu kumpulan supaya perjalanan aktiviti dapat dipermudahkan kerana kita tidak perlu sentiasa berhubung dengan satu sama lain untuk mengetahui keadaan ahli kumpulan. Dengan ini, kami boleh lebih berfokus melakukan aktiviti kerja amal ini.
Kita perlu berjalan dengan jarak yang agak jauh sebelum sampai di tempat golongan gelandangan berteduh. Apa yang membuat saya berasa terseksa ialah setiap kali saya menyangka saya telah sampai di destinasi, tetapi hakikatnya tempat yang saya menyangka sebagai destinasi itu bukan destinasi tetapi cuma merupakan satu lorong ke destinasi kita.
Setelah berjalan dengan masa yang lama, akhirnya kita telah sampai di destinasi pertama kita, iaitu Masjid Negara. Pandangan pertama saya di kawasan golongan gelandangan ialah satu lelaki yang melihat kepada satu arah sahaja walaupun sekumpulan orang melalui di depannya. Saya bermula berasa berwaspada selepas melihat keadaan lelaki tersebut. Kenapa lelaki tu macam tak betul je? Adakah golongan gelandangan yang lain pun macam tu? Otak saya berfikir bukan-bukan selepas melihat keadaan lelaki itu. Kebimbangan saya telah hilang sedikit apabila pihak penganjur memberitahu kita bahawa keselamatan kita akan dijamin sepanjang aktiviti dijalankan dan lelaki yang saya nampak itu memang tidak boleh didekati disebabkan ketidaknormal mentalnya.
Kami telah diberi 30 minit untuk memberi makanan dan minuman kepada golongan gelandangan. Pada pandangan saya, saya berasa amat sukar untuk memulakan perbualan dengan mereka kerana ini merupakan pertama kali saya melakukan kerja amal seperti ini. Saya bimbang saya akan meyakiti perasaan mereka dengan tidak sengaja. Kami diberitahu supaya tidak menyoal tentang isu-isu tertentu tetapi ini lagi mengelirukan saya kerana saya memang tidak tahu apa yang patut saya cakap dalam perbualan kita. Selepas itu kita telah berjalan ke destinasi kedua iaitu di Dataran Merdeka. Kami tidak berpeluang memberi makanan dan minuman kepada golongan gelandangan kali ini atas sebab tertentu.
Saya telah memperolehi pengalaman yang baru melalui aktiviti ini. Kepahitan yang mereka mengalami memang tidak dapat diketahui oleh kita yang memiliki kebahagiaan. Kita sepatutnya bersyukur apa yang kita telah memiliki dan tidak bersikap tamak. Bersedialah untuk membantu pihak yang bersusahan.
Yoke May
No comments:
Post a Comment