BISKUT

Pada 9 Mei 2017, Rabu, kami menyertai Street Feeders of Kuala Lumpur buat kali yang ketiga. Kami, 11 orang pelajar program Jerman bersama seorang pensyarah kami, Frau Koh Yi Chern.

Hari yang sama akan tetapi situasi kali ini agak berbeza. Malam tersebut ditemani hujan renyai-renyai. Sejuk. Tenang. Sebaik sahaja terlihat akan hujan tersebut, terlintas sejenak di fikiran beberapa persoalan. "Di mana sahabat jalanan saya berteduh?" "Berselimutkan apa mereka?" "Bagaimana mereka menghangatkan tubuh mereka?" "Bagaimana keadaan mereka?". Hurm. Agak banyak persoalan yang mencari jawapan.

Sebaik sahaja kami tiba di tempat berkumpul, sewaktu pembahagian makanan yang terdiri daripada makanan basah, roti, telur, pisang, air mineral dan saya mendapat pengalaman baru iaitu diberikan peluang untuk mengagihkan BISKUT kepada sahabat jalanan yang telah diberikan oleh pihak gereja sempena Easter Day. BISKUT yang amat comel dan menarik. Terdapat kira-kira 50 keping BISKUT di dalam kotak tersebut.

Sepanjang perjalanan bertemu sahabat jalanan kami, kami mengagihkan beberapa bungkusan makanan kepada sahabat jalanan yang kami temui. Sebaik sahaja kami tiba di destinasi, kami mendapati tidak ramai sahabat jalanan kami di sana. Kami mula mengagihkan makanan di kawasan yang dibenarkan.

Tidak lama kemudian, beberapa orang telah diberikan kebenaran untuk pergi mengagihkan makanan dan pakaian di kawasan yang dilarang tetapi dengan pimpinan ajk Street Feeder of Kuala Lumpur. Kami semua diminta untuk mengumpulkan makanan yang masi belum diagihkan. Sekali lagi saya gembira kerana diberikan peluang untuk merasai sesuatu yang baru apabila saya diminta untuk pergi bersama ke sana.

Sebaik sahaja kami tiba di sana, alangkah luluhnya hati saya apabila mendapati amat ramai sahabat jalanan kami yang berteduh di sana. Tua. Muda. Ada yang bersama anak-anak mereka. Sewaktu kami mengagihkan makanan, sebahagian daripada kami terlepas pandang bahawa di kawasan tersebut kami perlu menanggalkan kasut. Salah seorang sahabat jalanan kami telah menegur kami. Teguran beliau adalah amat sopan dan lembut.

BISKUT yang dibawa bersama pada malam itu adalah amat bermakna kerana pada malam tersebut terdapat ramai sahabat jalanan kami yang tidak mahu makanan berat dan amat mengalu-alukan kehadiran BISKUT ini.

Sewaktu kami bergerak pulang, terasa berat hati, terasa hiba, semua perasaan terasa bercampur baur. Tidak mampu diungkapkan oleh bicara. Gembira kerana diberikan peluang untuk merasai pengalaman ini. Sekian sahaja daripada saya. Akan saya kongsikan coretan seterusnya nanti. Terima kasih.

Sekian,
ASILAHADENAN